😦 ჩემი ქმარი დამترო ჩემით და ჩემი და შეირთო, და ორი წლის შემდეგ დავუმხელე მათ საიდუმლო, რომელმაც ისინი აღაშფოთა.
როდესაც დავიცანი დენიელი, ის მზად იყო მენიჭებინა მთელი სამყარო, ოღონდ მხოლოდ მე მასთან ვიყო. რამდენიმე თვის ურთიერთობის შემდეგ გადავწყვიტეთ განვათხოვდეთ. ყველაფერი სრულყოფილი ჩანდა, მიუხედავად იმისა, რომ ეს არ იყო ის ცხოვრება, რომლის შესახებაც მან თავიდან მელაპარაკა.
მაგრამ დროის გასვლასთან ერთად დავიწყე შევამჩნევდი ცვლილებებს მის ქცევაში. მისი დამოკიდებულება ჩემ მიმართ შეიცვალა, და ვერ ვხვდებოდი რატომ. მეგონა, რომ ეს ალბათ სამუშაოდ დაკავშირებულ სირთულეებს ეხებოდა, მაგრამ რაღაც არ იყო წესრიგში.
ერთ დღეს, ის გვიან დაბრუნდა სამსახურიდან და მითხრა, რომ “სერიოზული საუბარი” გვქონდა. მაშინ მან მითხრა, რომ მას უნდოდა დამტოვებინა.
სამყარომ თითქოს ჩემი ფეხების ქვეშ დაიქცა. რაც კიდევ უფრო რთული იყო, რომ მან მითხრა, რომ მას მიტოვებდა… ჩემი საკუთარი დისთვის. ვერ ვიჯერებდი. როგორ შეეძლოთ ამას ჩემთან გააკეთონ? რვა წლის თანაცხოვრების შემდეგ ყველაფერი დასრულდა, და ვერ ვიმარჯვებდი ამ ღალატზე.
მივიღე გადაწყვეტილება ყველაფრის მიტოვება. გაქცევა. გადავწყვიტე სხვა ქალაქში გადავსულიყავი, ყველანაირად მოცილებული და ჩავეხუტე ჩემს სამუშაოს. აღარ მინდოდა მათი ნახვა, არც სხვების.
ორი წელი გავიდა ამ იზოლაციაში. და მაშინ, ერთ დღეს, დავიგრძენი, რომ დრო იყო დაბრუნების. მე მივემართებოდი ჩემი დისა და დენიელის სახლთან, რადგან იყო საიდუმლო, რომელსაც დიდხანს ვატარებდი. საიდუმლო, რომელსაც ახლა დრო იყო მათთვის გადმოცემულიყო.
როდესაც ყველაფერს ვუთხარი, ისინი მოლაპარაკებაში არ იყვნენ.
ჩემს ისტორიას შემდეგი განშტოება ვკითხულობთ პირველ კომენტარში 👇👇👇.
როდესაც მათ ვნახე, თან ახლდა ჩემი შვილი ჯეიკობი, რომელსაც მარტო ვზრდიდი და მის არსებობას ყველასაგან ვმალავდი.
როდესაც მათ დაინახეს ჯეიკობი, მათი თვალები დაუყოვნებლივ გასწორდა, რადგან ის ძალიან ჰგავდა დენიელს.
დენიელმა, სულის ბიძგით, მკითხა: “ეს ჩემი შვილია?” მე უბრალოდ ვუპასუხე: “დიახ.”
ჩემი და, რისხვით და მწყობრად, გაისმა, ხოლო დენიელი, რომელიც რეგრეტის და ემოციის დამარწმუნებით, იფიქრა, რომ ჯეიკობთან ახლოს წავიდოდა.
მაგრამ მე დაუყოვნებლივ გავაჩერე, მას ვახსენე, რომ ის არა იყო ის კაცი, როგორიც უნდა ყოფილიყო.
მივიჩვენე მას, რომ მისი გადაწყვეტილებები – ჩემზე მიტოვება და პასუხისმგებლობის გადაგდება – ჰქონდა შეუქცევადი შედეგები.
ახლა მას აღარ ჰქონდა ადგილი ჩვენს ცხოვრებაში.
მივიჩვენე მას, რომ მისი არჩევანი გაკეთდა დიდი ხნის წინ, და აღარ ჰქონდა შესაძლებლობა უკან დაბრუნების.
ამ მომენტში, ის აღარ იყო ის მამა, როგორიც სურდა რომ ყოფილიყო, არამედ უცხო ადამიანი, რომელსაც აღარ ჰქონდა კავშირი იმ ბავშთან, რომელიც დატოვა.
