მოსული ასაკში ჩემი შვილები მახსოვრობენ, მაგრამ არასდროს დავივიწყებ, როგორ მომექცნენ

მოსული ასაკში ჩემი შვილები მახსოვრობენ, მაგრამ არასდროს დავივიწყებ, როგორ მომექცნენ.

როდესაც ჩემი ქმარი წასულიყო ახალგაზრდა ქალთან, ჩემს შვილებს მისი მხარე აერჩიათ – ის იყო ცნობილი ადამიანი, დიდი კომპანიის დირექტორი. მრავალი წელი ჩემს შესახებ არაფერი გაუგიათ და სრულიად მარტო დავრჩი. ახლახან მისი გარდაცვალების შემდეგ გახდა ცნობილი, რომ ის თავისი მთელი ქონება ახალ მეუღლეს დაუტოვა.

ამ დროს ჩემი შვილები მახსოვრობენ. ახლა ხშირად მენახებიან, მაგრამ ვიცი რატომ… რამდენიმე ხნის წინ ჩემი ქალიშვილი დაიწყო ირონიული მინიშნებების გაკეთება: დროა მომავალი და Testament-ის შესახებ ვიფიქროთ. ისინი არ იციან, რა სიურპრიზი მათთვის მაქვს მომზადებული, მაგრამ ამას ჩემი სიკვდილის შემდეგ გაიგებენ.

ჩემი ისტორიის გაგრძელება კომენტარებში👇👇

მოსული ასაკში ჩემი შვილები მახსოვრობენ, მაგრამ არასდროს დავივიწყებ, როგორ მომექცნენ

წლები გავიდა, და მე მარტო, დამწყებ სამყაროში ვგრძნობდი თავს. ჩემი შვილები მეხსიერებას ჩემს შესახებ უცხოსავით უყურებდნენ, როგორც კი ვიყავით სხვადასხვა სამყაროს წარმომადგენლები.

როდესაც მე და ქმარი განვიმარტეთ, ეს იყო ჩვენი ურთიერთობის დასასრული. მათ მისი მხარე აირჩიეს – ის იყო პატივსაცემი და ცნობილი ადამიანი, მასთან ყოფნა მეტი უპირატესობა ჰქონდა. მე კი მარტო დავრჩი. მარტოხელა ქალი, მიტოვებული დედა.

ჩვილებმა მალე გამიწყრეს და მათი ამბები გავიგე ჩვენი საერთო მეგობრებიდან, რომ ისინი მშობლებთან და ახალ მეუღლესთან ერთად დასვენებდნენ. ისინი მოგზაურობდნენ, კარგ რესტორნებში სვამდნენ, პროექტებს გეგმავდნენ, და მე მარტო დავრჩი ჩემს ბინაში. ყოველი ახალი ამბავი მტკივნეული იყო.

ერთ დღეს გავიაზრე, რომ საჭიროა ცხოვრება საკუთარ თავზე. გადავწყვიტე წავიდე და მუშაობა უცხოეთში დავიწყო. პირველად ვიგრძენი თავისუფლება.

მუშაობით ვმოაგვარე გარკვეული თანხა, რომ ჩემი ცხოვრება მექცია. როდესაც დავბრუნდი, ბინა განვაახლე, ახალი ავეჯი შევიძინე და ფული დავდებდი ჩემს ხანდაზმულობაზე.

ამასობაში, ჩემი შვილები თავიანთ ოჯახებს ქმნიდნენ და მათი ამბები მესმოდა: დიდ ქორწილები, შვილები, ივენთები. შემდეგ მოვიდა უცნაური ამბავი – ჩემი ყოფილი ქმარი გარდაიცვალა გულგრილი შეწონით. მან თავისი მთელი ქონება ახალგაზრდა ქალს დაუტოვა.

ჩვილები ყველგან მოშორებულები დარჩნენ და მათი ტკივილი სწრაფად გადაიქცა ტკბილი მოგონებებით ჩემთან.

ისინი ხშირად მოვიდნენ ჩემთან, პატარა საჩუქრებით და კითხვა როგორ ვიყავი. მათ გულით მივიღებდი, მაგრამ მე ვიცოდი, რომ თითოეულ მათგანს ჰქონდა მიზანი.

დღეს მე ვარ 72 წლის, ჯანმრთელი, ენერგიულ და ბედნიერი. თუმცა, რამდენიმე კვირის წინ, ჩემი ქალიშვილი გაახსენა, რომ დროა დავფიქრდეთ Testament-ის შესახებ.

მოსული ასაკში ჩემი შვილები მახსოვრობენ, მაგრამ არასდროს დავივიწყებ, როგორ მომექცნენ

რამდენიმე კვირის წინ ჩემი მყარი შვილიშვილი, რომელიც ცოტა ხნის წინ გათხოვდა, მომესალმა.

„ბებო, არ გშველის მარტო აქ?“ – მითხრა რეალური ინტერესით.

„არა, თავს კარგად ვგრძნობ აქ“, – ვუპასუხე.

„მაგრამ ბინა ასეთი დიდი არ არის?“ – განაგრძო. „შეიძლება ჩემმა ქმარმა და მე მოვიდეთ შენთან? ეს შენთვის უფრო სასიამოვნო იქნება და ჩვენთვის უფრო მარტივი – არ გვჭირდება ქირის გადახდა“.

გავიცინე. მათი მიზანი აშკარა იყო.

„ვინ თქვა რომ ქირა არ უნდა გადაიხადოთ?“ – მშვიდად ვუთხარი. „მოგიწევთ ფასდაკლება“.

ჩემს შვილიშვილს გაუკვირდა. აშკარად ელოდა, რომ მე მათ აღვნიშნავდი და ვიტყოდი: „მოიპარეთ ყველაფერი, მიყვარს მათ“. თუმცა, ჩემს გეგმა სხვა იყო.

რამდენიმე წლის წინ მე გავწერე Testament, რომელშიც გარკვევით იყო აღნიშნული, რომ ჩემი ბინა გაიყიდებოდა ჩემი სიკვდილის შემდეგ და ფული დაეთმობოდა ბავშვის დახმარების ფონდისთვის.

როდესაც ჩემი ქალიშვილი ეს გაიგო, ის ძალიან გაბრაზდა. მითხრა, რომ უსამართლო ვიყავი, რომ ჩემი შვილიშვილების მომავლის მოპარვა ვცადე. შემდეგ მოვიდა ჩემი ვაჟი, მოყვარული ხაზების დასმა, რომ მზად იყო რომ მე მოვავლინე თავზე. მაგრამ მათი მოულოდნელი “სიყვარული” ვერ მივიღე.

და თქვენ, ჩემი ადგილას, იქნებ თქვენი შვილიშვილი გააჩინოთ ბინაში?

შეაფასეთ სტატია
კომენტარების დამატება

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!:

მოსული ასაკში ჩემი შვილები მახსოვრობენ, მაგრამ არასდროს დავივიწყებ, როგორ მომექცნენ
კაცი, რომელსაც აკრიტიკებდნენ 115 კგ წონის ქალის არჩევის გამო, იდეალურად უპასუხა თავის დამცინავებს