ამ ახალმა მეზობელმა ჩაასხა გრანულა ჩვენს სახლში. მე ვთხოვე მოკრძალებით, რომ გამოეყვანა ის, მაგრამ მაგივრად, ბოდიშის მოხდა ნაცვლად, მან გამიღიმა და თქვა:
— ეს ჩემი პრობლემა არის, მე მას გადავწყვეტი მაშინ, როცა მეშინია.
ამ მომენტში დავინახე, რომ მასთან მშვიდობიანი გადაწყვეტილების მიღება არ იქნებოდა შესაძლებელი. ამიტომ გადავწყვიტე, საქმე ჩემი გზით გადამედგა, და ამაში არ ვწუხდები. მას შემდეგ მეზობელი სულ ცდილობს ამარიდოს პირდაპირი კონტაქტი.
იხილეთ გაგრძელება კომენტარებში 👇👇.
მივხვდი, რომ მას არ სურდა კარგი საუბრის ჩატარება, და რომ ჩვენ ვერ გადავწყვეტდით საკითხს მშვიდობიანი გზით. ამიტომ დავიწყე მოქმედება, რის გამოც არ ვნანობ. მალე მეზობელმა დაიწყო პირდაპირი კონტაქტის თავიდან აცილება.
ყველაფერი რამდენიმე წლის წინ დაიწყო, როდესაც კაცმა, ყოფილმა სამხედრო მოსამსახურემ, გადმოსახლდა ჩვენს პატარა სოფელში. თავის ცოლთან ერთად, ისინი სწრაფად მიიქციეს ადგილობრივი მოსახლეობის ყურადღება. ხალხი ეჭვობდა მათზე, ალბათ იმიტომ, რომ ისინი სხვაობდნენ ჩვენგან. მაგრამ, გულწრფელად ვთქვა, ვერ ვგრძნობდი რატომ გამოწვევდნენ ისინი ამდენი წინასწარი განწყობის. ბოლოს და ბოლოს, მათ კანონის მიხედვით შეიძინეს მიწა და არ შეუშლიდნენ არავის.
დაწყებაში მათ ბევრი არაფერი გააკეთეს. მხოლოდ ორი წლის შემდეგ დაიწყეს მათი სახლის ფონდების დაყრა. შემდეგ მასალები, როგორიცაა ქვიშა, ნიადაგი და გრუნტი ჩამოიტანეს, და მათი მიწა გადაიქცა მშენებლობის ადგილად. ერთ შაბათს, როდესაც სოფელში ვიყავით, დაგვხვდა „მალე გასაკვირი“: უზარმაზარი გრუნტის მთაწყვეტილი იდგა პირდაპირ ჩვენს კარზე.
პირველი ინსტიქტი იყო მისი დაუყოვნებლივ გადაჭრა, მაგრამ გადავწყვიტე, რომ მეორე დღეს დილით გავაკეთებდი. იმ დილით გავედი მის სახლზე, დავაკაკუნე კარზე და მშვიდად ვკითხე:
— რატომ ჩაასხა ეს გრუნტი ჩემს კარზე?
მომივიდა მიხედა, უსიამოვნო სახით და უპასუხა:
— კი, მე ვერ დავყრი ჩემს კარზე, ტვირთები გადიან იქ. მაგრამ შენთან ჯერ კიდევ ადგილია.
მაშინვე გაოგნებული დავრჩი. მე მკაცრად ვუთხარი:
— მოიხსნა ეს დაუყოვნებლივ, მე არ მინდა ეს გაურკვევლობა აქ.
მაგრამ ნაცვლად ბოდიშის მოხდისა, მან ღიმილით დამიქცია:
— ეს ჩემი პრობლემა არის, და მე ამას გადავწყვეტი როცა ვნახავ.
ამ მომენტში მივხვდი, რომ არ იყო აზრი მისთვის საუბრის მცდელობაში. ამიტომ გადავწყვიტე, რომ თავი ხელში მეჭირა. ღამით, შოველით, გადავიტანე გრუნტის ნახევარი ჩემი მიწის ნაწილზე.
მეორე დილით ის გამოვიდა კართან, აშკარად გაოგნებული დარჩა ზომაზე შემცირებული გრუნტის. როდესაც მიუახლოვდა, მე მშვიდად ვუთხარი:
— რადგან შენ ჩაასხი ეს გრუნტი ჩემს კარზე, ნაწილობრივ იგი ახლა ჩემსია. გთხოვ, გაითვალისწინე როგორც ქირა.
მას შემდეგ არ უთქვამს ბევრი, მაგრამ ისევ თქვა რაღაც მსგავსი:
— ჭკვიანი, არა?
მათ შემდეგ, ჩვენ ახლა გვაქვს გრუნტი, რომელიც შეგვიძლია გამოვიყენოთ ჩვენი გზის შესწორებისათვის, და მეზობელი თავიდან აცილებს ყოველგვარ პირდაპირ კონტაქტს.